Poland Bike - Serock czyli pierwsze maratonowe podium

Rano po przebudzeniu nie miałem wątpliwości czy pojadę dziś na maraton. Co prawda jeszcze dokuczał mi lekki kaszel i katar, ale trudno. Przed startem śmiałem się, że skoro jestem przeziębiony to o 1 miejscu mogę zapomnieć, ale 2 lub 3 jest w moim zasięgu :D
Do Serocka dojechaliśmy w miarę szybko i trochę za wcześnie, ale lepiej trochę poczekać niż się spóźnić. Biuro zawodów tym razem organizatorom nie udało się, jedną osobę obsługiwali parę minut, gdy zjechało się więcej zawodników kolejka lekko mówiąc była spora.
Pierwsze co zrobiłem po wyszykowaniu roweru to sprawdzenie czy "Serocka ściana płaczu" na którą będziemy podjeżdżać bezpośrednio przed finiszem jest na prawdę taka straszna. Relacje zawodników z poprzednio rocznego maratonu były lekko mówiąc przejmujące. Okazało się jednak, że wcale tak strasznie nie jest, podjazd podobny do mojego treningowego, aczkowielwiek trochę bardziej stromy.
Start zgodnie z planem był o 12:30. Od samego początku ogień, pierwsze 2km asfaltu szalone, pod wiatr osiągnąłem prędkość 55kmh (nie było żadnego zjazdu), a średnia do pierwszego zakrętu w teren wynosiła 39.5kmh:) W terenie na początku w miarę szybko. Co jakiś czas jakiś podjazd i zjazd. Na 5km strumyk, którego się nie da przejechać i musiałem czekać w kolejce na przejście prowizoryczną kładką. Po strumyku kawałek polem, usianym strasznymi dołami, jak ja tego nie cierpię. Po wolniejszym odcinku następował szybszy, wraz z kilkoma zawodnikami gonimy i wyprzedzamy. W terenie na technicznym odcinkach trochę tracę, ale wszystko nadrabiam na asfaltach, których dzisiaj nie brakowało i szybkich odcinkach w lesie. Ostatnie 5km to świetny singielek wzdłuż Zalewu, tak świetny, że prawie wjeżdżam w kosz :D Zabawa przednia, ciągle ciasne zakręty, podjazd, zjazd, miodzio:) Jakieś 2km przed metą moi dwaj współtowarzysze odjeżdżają mi na zakręcie. Myślę sobie "Szkoda, myślałem, że będzie walka koło w koło na finiszu". Gdy dojeżdżam do "ściany płaczu" mam do nich stratę jakiś 10-20m czyli nie jest tak źle, ale straciłem dużo sił na gonienie ich pod wiatr. Jak się okazało koledzy wymiękli i zmieniali ciągle przerzutki na mniejsze przeklinając :D Dumnie zrzuciłem łańcuch na niższą zębatkę w kasecie i "łyknąłem" ich z łatwością. Na mecie miałem nad nimi przewagę 18 i 24sekundy, czyli nieźle jak na 200metrów podjazdu. Jak się okazało "ściana płaczu" nie okazała się ścianą płaczu tylko sielanką. Treningi na podjazdach i w czasie wielkanocy dały rezultaty:) Maraton ukończyłem na świetnym 3 miejscu w M1. Ostatni raz na podium stałem w Pruszkowie jednak to były zawody na orientację czyli zupełnie inna bajka.
Czas - 01:59:28
Open - 24/165
M1 - 3/10
hz0% fz0%(20s) pz99%